Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΩΝ

Οι τελευταίες διαμαρτυρίες στην Βραζιλία είναι μια απόδεξη πως οι λαοί του κόσμου  είναι κουρασμένοι, δυστυχισμένοι και απογοητευμένοι με τα πρότυπα διακυβέρνησης των χωρών τους. Η διαφθορά και η προστασία των συμφερόντων των πολιτικών είναι μια αρρώστια που έχει διαποτίσεί σχεδόν όλες τις χώρες του δυτικού κόσμου.

Κατά τη διάρκεια τεσσάρων δεκαετίων οι Βραζιλιάνοι έχουν ανεχτεί μια απίστευτη ποσότητα αδικιών, αναίδειας και αδιαφορίας. Τελικά τώρα ξύπνησε ο λαός, μόνο μετά τις διαμαρτυρίες στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Αυτό είναι το αποτέλεσμα όταν η κοινωνία είναι υποχρεωμένη να υπακούει γελοίους, απίστευτους νόμους που έχουν δημιουργηθεί μόνο για να ωφελήσουν τους ανθρώπους που τους πέρασαν.

Αυτά είναι δύο από τα προγράμματα που πέρασαν οι πολιτικοί μας:

1. Οι πολιτικοί στην Βραζιλία παίρνουν δεκαπέντε μισθούς τον χρόνο. Οι αποδοχές τους, επί την ευκαιρία, είναι γύρω στις οχτώ χιλιάδες ευρώ τον μήνα, καθώς ο ελάχιστος μισθός είναι γύρω στα εξακόσια ευρώ.
2. Επιπλέον, κάθε Βραζιλιάνικος πολιτικός παίρνει περισσότερα από έξι χιλιάδες ευρώ τον μήνα για να καλύψουν τα έξοδά του σε πτήσεις και βενζίνη, δύο χιλιάδες ευρώ για το ενοίκιό του, χίλια ευρώ για τα έξοδά του σε τηλεφωνήματα, και απίστευτες είκοσι εφτά χιλιάδες ευρώ για να πληρώσει μέχρι τριάντα γραμματείς στο γραφείο του. Φυσικά προσλαμβάνουν φίλους και συγγενείς τους σε άχρηστες θέσεις.

Αυτή η απόλυτη αδιαφορία για τους ψηφοφόρους τους έχει σαν αποτέλεσμα μια αξιοθρήνητη κατάσταση στην υγεία, στην εκπαίδευση και στην ασφάλεια του πληθυσμού. Είναι φαινομενικό να βρίσκουμε νοσοκομεία που μοιάζουν με εμπόλεμες ζώνες, γεμάτα από ασθενείς που ξαπλώνουν στο πάτωμα, γιατί δεν έχουν αρκετά φορεία.

Μια χώρα πού οι πολιτικοί παίρνουν οχτώ χιλιάδες ευρώ τον μήνα και οι δάσκαλοι των γυμνάσιων διακόσια πενήντα ευρώ δεν μπορεί να είναι ούτε μια σοβαρή ούτε μια αξιοπρεπής χώρα.

Παρ’όλα αυτά, η κυβέρνηση έχει τελειώσει το χτίσιμο του ακριβότερου στάδιου ποδοσφαίρου του κόσμου, το στάδιο Mané Garrincha στην πόλη Βραζίλια, για πεντακόσια χιλιάδες ευρώ, ακριβώς σε μια πόλη που δεν έχει καμιά ομάδα ποδοσφαίρου, καμιά παράδοση στο σπορ.

Αυτή είναι η ώρα των διαμαρτυριών - η αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο όταν η κυβέρνηση αρχίσει να φοβάται το λαό. Όταν ήμουν μικρός, η γενιά των γονών μου κατάφερε να καταργήσει μια δικτατορία. Έπειτα “κοιμήθηκε” ο λαός για πάρα πολύ καιρό. Αυτή είναι η ευκαιρία που έχουμε πάλι να κάνουμε ό,τι δεν έκανε ακόμα η γενιά μου - να αλλάξουμε τη χώρα.